موضوع نظارت استصوابی شورای محترم نگهبان از سال ها قبل مورد بحث و جنجال های بسیار زیادی قرار گرفته است بالاخص از سوی جناح های سیاسی شرکت کننده در انتخابات های مختلف ؛ یکی از مسائل مورد بحث همیشه این بوده است که شورای نگهبان بر اساس سلیقه دست به احراز صلاحیت یا عدم آن می زند که در نهایت برای بعضی گروه های سیاسی ( به خصوص جناح موسوم به اصلاحات ) قابل قبول نبوده است .
****************************************
با توجه به مقدمه بالا باید توضیحاتی بدهم که حاصل شاگردی این حقیر در محضر استاد بزرگوارم دکتر محمد هادی صادقی است :
1. شورای نگهبان از ارکان مهم قانون اساسی است و تعرض به آن شورا قطعا تعرض به قانون رسمی کشور است .
2. مطابق اصل 98 قانون اساسی تفسیر این قانون بر عهده شورای نگهبان است .
3. در تفسیر شورای نگهبان از اصل 99 به طور صریح آمده است که نظارت در این اصل استصوابی است .
4. مضافا موضوع نظارت این شورا در اصل 99 قانون اساسی به صورت عام ( نظارت ) بر انتخابات مطرح شده است و این مطلق بودن لفظ نشان از نظارت توامان استطلاعی و استصوابی دارد .
.
تا اینجا بحث حقوقی و قانونی کردیم تا تعارضات قانونی حل شود .
****************************************
خب حال بپردازیم به اصل اعتراض که موضع سلیقه محوری در آرا شورای نگهبان است و بعضی میگویند نظارت استصوابی نباشد بهتر است ؛
باید گفت بعضی مفهوم نظارت استصوابی را نمیفهمند و با آن مخالفت میکنند و فکر میکنند نظارت استصوابی یعنی نظارت مطابق ذوق و سلیقه در حالی که نظارت استصوابی یعنی نظارت بر اجرا قانون . حال باید گفت بر فرض که این نظارت را از شورای نگهبان گرفتیم ،بعدش چه باید بکنیم ؟ اگر نظارت استصوابی نباشد میشود استطلاعی که معنای آن این است که هرچه خلاف قانون بود به قوه قضاییه و دادگاه ارجاع شود . خب آیا عقل سلیم حکم میکند که رسیدگی به تخلف قانونی را که شبهه سلیقه محوری دارد به دست یک قاضی و یا نهایتا دو قاضی در دادگاه بسپاریم یا به 6 نفر متخصص حقوق و 6 نفر فقیه عادل زمان که مجموعا میشوند 12 سلیقه ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
.
والسلام علی من التبع الهدی
رضا مرادی
